STANDPUNT ‘AFSCHAFFING FM BRUSSEL’
JONGSOCIALISTEN BRUSSEL & JONGSOCIALISTEN VUB “De Brusselse identiteit krijgt een ferme deuk” Groot was de verontwaardiging bij Jongsocialisten Brussel en VUB toen bekend werd gemaakt dat de Raad van Bestuur van de vzw Vlaams-Brusselse media de radiozender FM Brussel zal opdoeken onder het mom van ‘herstructurering’. Samen met de krant Brussel Deze Week, de site brusselnieuws.be en televisiezender TV Brussel is ze hét instrument om de Nederlandstalige Brusselse bevolking te bereiken. Vooral voor de Brusselse jeugd is de afschaffing een klap in het gezicht. De alternatieve muziek van de zender galmt door menige studentenradio’s. En zeker nu, tijdens de examens. “De zender is één van de weinige die niet alleen zorgde voor kwalitatief hoogstaand nieuws over onze hoofdstad voor Nederlandstaligen, maar het is in de eerste plaats een platform waar alternatieve muziekstijlen op de voorgrond komen. Mede door de input van vele jonge vrijwilligers die zo de Brusselse identiteit mee vormgaven”, zegt Jan Brumagne, voorzitter van Jongsocialisten Brussel. “Deze identiteit kwam ook op de voorgrond door hun aanwezigheid op talrijke evenementen met hun befaamde bus en de ondersteuning van muzikaal talent. Het is een sterk merk, niet alleen door het geweldige logo, maar ook door de hele gemeenschap die er achter staat. Het is één van de positiefste uithangborden van de Vlaamse Gemeenschap in de hoofdstad.” "Daarnaast worden zeven mensen op straat gezet, binnen een organisatie met in totaal zeventig werknemers. Dat terwijl Michel Tubbax, die de leiding neemt over de fusie tussen de onlinedienst, de radiodienst en de televisiezender, bij zijn aanstelling verklaarde dat het niet tot ontslagen zou komen. Ten En we verliezen hiermee een belangrijk opstapje voor beginnend radiotalent. Denk maar aan Eva Daeleman bijvoorbeeld, die nu aan de slag is bij MNM, of Xavier Taveirne van Radio Één: zij zijn begonnen bij FM Brussel”, zegt Jacob Warris, voorzitter van Jongsocialisten VUB. “De Raad van Bestuur zegt dat de afschaffing onder andere het gevolg is van geldtekort, maar dit staat volledig los van de waarheid. FM Brussel maakte in de laatste jaarrekening weliswaar verlies, maar samen met Brussel Deze Week en TV Brussel kon er wel een positief resultaat voorgelegd worden. Daarenboven moest er maar een half procent van het tot ale budget bespaard worden.” “De afschaffing van de zender is totaal de verkeerde beslissing en staat, samen met de wissel in de redactie van Brussel Deze Week, louter in het teken van het marktdenken dat meer en meer het medialandschap overheerst” zeggen de twee voorzitters. “Het uitbouwen van een kwalitatief, Nederlandstalig Brussels media-aanbod dat de verschillende groepen in de hoofdstad verenigt is de enige correcte maatregel die de Raad kan nemen."
0 Reacties
Natascha Clerinx, lokaal bestuurslid Jongsocialisten
“Bitch moet haar mond leren houden!”. Niet geheel onverwacht was die uitspraak aan mij gericht. Toegegeven, ik ben geen doetje. Op professioneel maar ook op persoonlijk vlak stel ik hoge eisen aan mezelf en mijn omgeving. Dat gecombineerd met een grote dosis van mijn oma’s koppigheid, zorgt ervoor dat ik niet op mijn mond gevallen ben. “Bitch” is dus zeker geen onverwachte uiting aan mijn adres. Het hoort er zelfs bijna bij wanneer je als vrouw voluit voor je carrière gaat. Het daaropvolgende compliment van” Lelijke, dikke trut. Geen wonder dat ze geen vent kan krijgen,” deed me toch even de wenkbrauwen fronsen. Ik ken veel kritische mannen, die al evenmin op hun mond gevallen zijn. Zij worden nooit bitches genoemd, eerder de leiders van morgen of de scherpe geesten van de toekomst, efficiënt en dominant. Bovendien zijn ze vaak vaders, liefhebbende partners, behulpzame familieleden of gewoon mensen die voor hun vrienden door het vuur gaan. Waarom zouden mijn dominantie en intellect dan een probleem moeten vormen voor mijn privé- en professioneel leven? De dagen erna ging het van kwaad naar erger. Op Twitter werd Kathleen van Brempt met de grond gelijkgemaakt na een debat over de Brexit. Haar stem had blijkbaar een hoog Tel Sell-gehalte. Wat dit met de Brexit te maken heeft, weet ik nog steeds niet. Net zoals ik niet begrijp wat Maggie De Blocks uiterlijk te maken heeft met haar capaciteiten als minister. Of hoe de borstomtrek van Meyrem Almaci iets zegt over haar voorzitterschap van Groen. Toen ik vanuit de Vrouwenraad de vraag kreeg om een stuk te schrijven voor de blog, had ik dus zeker genoeg inspiratie. Toch heb ik lang vertwijfeld naar een blanco Word-bestand zitten staren. Ik twijfelde. Niet omdat de beweging en haar feministische boodschap me niet aanspreken, maar omdat ik besefte dat ik me nooit voldoende vrouw heb gevoeld om over vrouwenzaken mee te mogen spreken. Het vrouw-zijn is, in onze maatschappij, zo gebonden aan regels dat ik verbaasd ben dat niet meer mensen zich voelen zoals ik. Als vrouw moet je verlegen zijn maar toch open en spontaan. Lief en flirterig, maar ook serieus. Zedig maar niet preuts, nooit dominant maar wel moederlijk leidend… (voeg hier je eigen contradictorisch gedragskenmerk in). Ik dacht terug aan de uitspraak die al deze bedenkingen op gang bracht en besefte dat ik nog een heel lijstje heb van zulke uitingen aan mijn adres. Beschrijvingen die me niet alleen zeggen hoe ik een vrouw moet zijn maar ook waarom ik er zeker geen (goede) ben:
Toen de Vrouwenraad me vroeg om iets te schrijven voor hun blog, dacht ik dat ik een alledaags betoog tegen seksisme ging voeren. Hoe meer ik nadacht over wat feminisme nu echt voor me betekende, hoe meer ik door kreeg dat de beweging meer is dan de strijd voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen alleen. Feminisme is boven alles een vorm van humanisme waarbij gestreefd wordt naar een gelijke behandeling van alle mensen ongeacht hun biologisch geslacht of gender. Ik blijf dus vurig hopen dat de beweging op een dag gewoon overbodig zal zijn. Hopen op een dag dat borsten, vagina of penis niet meer gekoppeld worden aan een opgelegd gedragspatroon. Er is niks mis met gewoon Natascha zijn. En Natascha kan hard en scherp zijn op professioneel vlak. Maar vervang de woorden efficiënt en dominant niet door het woord bitch, omdat de persoon Natascha toevallig een vrouw is. Bron: http://www.beslistfeminist.be/bitch/ Door Nelke Ramael
De VUB beweert dat ze een voortrekkende rol speelt op vlak van gendergelijkheid onder de Belgische universiteiten, maar de mentaliteit op de VUB, en dan vooral tussen de studenten en in het kringleven, is niet altijd zo progressief als de VUB doet uitschijnen. Sommige doop- en kringactiviteiten krijgen al snel een vrouwonvriendelijk kantje. Vier meisjes getuigen over hoe het is om als meisje deel te nemen aan het kringleven op de VUB. Alle vier werden ze gedoopt bij verschillende kringen. “Het lelijke aan heel die situatie is dat niemand deze seksistische mentaliteit in vraag stelt en omdat er zo’n mentaliteit heerst is het makkelijk om eraan mee te doen”, getuigt één van hen. Miss Marleentje Miss Marleentje is één van de activiteiten die het best de mentaliteit van objectivering in het kringleven op de VUB weergeeft. Het verloopt als volgt: de missverkiezing vindt plaats tijdens de jaarlijkse inval van MeSaCoSa (de kring van de studenten Kinesitherapie en Lichamelijke Opvoeding, nvdr). Die wordt georganiseerd tijdens een zogezegd verplichte les die door de faculteit wordt ingepland in het lessenrooster. Amber moest die missverkiezing ook ondergaan op haar eerste dag aan de VUB. Ze vertelt me dat zij en haar medestudenten een ongelofelijk moeilijk turnparcours moesten afleggen. Tijdens de laatste tien minuten van die les stormde er plots een horde mensen binnen die boven op de tribune kwamen staan . “Ik voelde me zo bekeken”, zegt ze. Daarna begon de befaamde missverkiezing. Alle meisjes moesten op een rij gaan staan richting het publiek. De studenten in de tribune bepaalden wie er afviel of net niet door af- of goedkeurend te joelen. Tijdens de tweede ronde, als er al wat meisjes waren afgevallen, moesten de overgebleven meisjes zo sensueel mogelijk dansen om in de verkiezing te kunnen blijven, waarna het publiek weer bepaalde wie mocht blijven en wie niet. Tijdens de derde ronde moesten de meisjes die nog in de wedstrijd zaten een speciale kwaliteit laten zien, bijvoorbeeld een turnoefening. Uiteindelijk bleven er nog drie meisjes over die dan als finale een lapdance moesten doen bij de doopmeester. Dan koos het publiek de winnaar. Zij mag heel het jaar Miss Marleentje genoemd worden. “Eerst begreep ik niet goed wat er aan de hand was”, zegt Amber, “daarna voelde ik me gewoon rot. Ik voelde me zo al onzeker omdat het de eerste dag van het academiejaar was en dan werden we nog eens onderworpen aan zo’n vleeskeuring.” Gelukkig heeft Amber’s eigen klas nooit belang gehecht aan deze missverkiezing. “Het meisje dat dit jaar Miss Marleentje was heeft de wedstrijd wat onnozel gemaakt en niet serieus genomen, waardoor ze ook er totaal niet voor werd veroordeeld. Ze heeft er zich niks van aangetrokken.” Amber vertelt me dat er in hun jaar een vrouwelijke praeses was, waardoor er ook een mannelijke verkiezing werd gehouden. Maar normaal gezien is het enkel een missverkiezing voor de meisjes, terwijl de jongens de turnzaal moeten opruimen. “Ik kan me wel voorstellen dat als je onzeker bent over je lichaam en je al in de eerste ronde wordt uitgejouwd, je nog meer onzekerheid kweekt met zo’n activiteiten”, zegt ze. De ‘Miss Marleentje’ activiteit staat gepland in het rooster als verplichte les, waardoor alle studenten van de eerste bachelor Kinesitherapie en Lichamelijke Opvoeding hieraan mee moeten doen. Dus ook diegenen die niet kiezen voor het kringleven en geen intentie hebben om zich te laten dopen. Het feit dat dit zo kan worden ingepland komt doordat de faculteit hiervoor meewerkt met de facultaire kring. Zij plannen elk jaar de activiteit in het lessenrooster zonder zich daar blijkbaar veel vragen bij te stellen. Ik nam contact op met het secretariaat van de faculteit Lichamelijke Opvoeding en Kinesitherapie en zij benadrukten dat wanneer studenten vinden dat er grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt tijdens de inval en de missverkiezing, ze dit in de eerste plaats zeker moeten melden aan het praesidium van MeSaCoSa, dan aan de faculteit en anders bij het meldpunt. Ze vinden dat het zeer ongepast is om vanuit de faculteit tussen te komen in studentikoze activiteiten, zolang er geen klachten zijn. Die zijn er tot nu toe ook niet geweest. De faculteit meldt dat “indien er een student(e) zou zijn die de Marleentje-verkiezing op een slechte manier ervaren heeft en geen gehoor zou vinden binnen de kring, de vertrouwenspersonen van de faculteit uiteraard bereid zijn om hierin een bemiddelende rol te spelen.” "Ik voelde me zo bekeken" Popoll Een andere activiteit in het kringleven van de VUB die aandacht vereist, is de jaarlijkse Popoll. Dit is, net zoals Miss Marleentje, een verkiezing maar dan over alle facultaire en regionale kringen heen. In die verkiezing zijn er verschillende categorieën, die de gebeurtenissen in het kringleven van dat academiejaar samenvatten. Hier wordt onder andere ‘beste TD van het jaar’, ‘slechtste TD van het jaar’, ‘beste schacht(in) van het jaar’ en ‘beste café van het jaar’ gewonnen. Maar ook hier wordt bepaald wie ‘pretslet’, ‘manhoer’, ‘beste tetten’ en ‘paardenlul’ wint. Olivia herinnert zich het moment nog levendig dat ze tot ‘pretslet van het jaar’ werd uitgeroepen. “Ik moest al mijn moed bijeenrapen om mijn winst te gaan aanvaarden. Toen ik op het podium was geklommen en mijn schaamte had weggemoffeld, begon de genomineerde student voor ‘manhoer van het jaar’ me te kussen en betasten zonder toestemming.” Ze vertelt dat heel die situatie haar enorm geraakt heeft. “Ik heb me toen sterk gehouden, maar vanbinnen was ik gebroken.” Niemand beseft hoeveel impact zoiets heeft. Mensen vergeten gewoon dat je een persoon bent. Je wordt gereduceerd tot een begrip. Iedereen zag me als ‘pretslet’, en niet meer voor wie ik echt was.” Omdat Olivia nu bekend stond op de VUB als ‘slet’ voelde ze zich in de gaten gehouden en had ze het gevoel dat ze moest oppassen bij elke actie die ze ondernam. “Ik heb in het tweede semester van mijn eerste jaar veel minder gedronken omdat ik wist dat ik beoordeeld zou worden. Ik had het gevoel dat mensen aan het wachten waren totdat ik iets fout deed”, zucht ze. Het zogenaamde slutshaming waar Olivia mee te maken had op de VUB, komt volgens haar niet enkel voort uit ‘jongenspraat’. “Ik heb het gevoel dat veel meisjes elkaar bombarderen tot ‘slet’ om hun eigen daden te verbergen en de aandacht op andere te vestigen. Als je als slet wordt bekeken is het moeilijk om hiervan af te geraken.” Het stoort haar dat jongens en meisjes in het uitgaansleven op de VUB en elders niet gelijk worden behandeld. “Als een jongen een meisje verovert, is dat een overwinning voor hem en krijgt hij prestige. Een meisje wordt veel sneller met de grond gelijk gemaakt.” Dit kan Ella, een andere studente van de VUB, bevestigen. “Eenmaal je hier op de VUB als slet gekend staat, raak je er niet meer vanaf.” Ook Laura, die schacht was bij Solvay, voelt die druk sinds ze gedoopt is op de VUB: “Ik zorg ervoor dat ik niets fout doe, zodat anderen geen reden hebben om me te beoordelen.” "Hij begon me te kussen en betasten zonder toestemming" Solvay Van alle facultaire kringen op de VUB, komt Solvay het meest extreem uit de hoek als het aankomt op seksistische praktijken. Elk jaar organiseren ze Erotica TD, één van de grootste TD’s op de VUB. Hier stellen ze hun schachten tentoon aan het studentenpubliek en laten ze hen deelnemen aan een Wet T-shirt contest. Eerst voeren ze de schachten dronken door met hen drankspelletjes te spelen in hun kringlokaal. Ze geven hen een wit T-shirt en manen de meisjes aan om hun beha uit te doen. Dat hebben ze dit jaar veranderd, omdat er te veel reactie tegen gekomen was. De meisjes mochten voor de eerste keer hun beha wél aanhouden. Ze moeten de T-shirts wat kapot scheuren en daarna klimmen de schachten op het podium waar ze sensueel moeten dansen voor het publiek. Het bestuur van Solvay kiepert dan bekertjes koud water over het hoofd van de schachten, zodat alle lichamelijke vormen goed zichtbaar zijn. Ze zeggen dat het publiek het hele spektakel niet mag filmen, maar in de praktijk gebeurt het toch. Als er een winnaar wordt gekozen, is dit het meisje dat het sensueelst heeft gedanst. Normaal gezien is er ook een Wet boxer contest speciaal voor de jongens, maar vorig academiejaar is die niet doorgegaan. Ook tijdens de schachtentocht van Solvay gebeuren er dingen waar vraagtekens bij gesteld kunnen worden. De schachten moeten een bepaalde handeling uitvoeren die ‘roeien’ wordt genoemd. Tijdens dit ‘roeien’ moeten de mannelijke schachten met hun penis bloot tegenover elkaar gaan staan terwijl de vrouwelijke schachten tussen hen in op de grond zitten. Daarna pakken ze de penissen van de jongens vast en roeien ze deze letterlijk in rondjes. “Ik vond het ook erg voor de jongens, dat ze daar zo met hun penis moesten staan”, zegt Laura, die bij Solvay gedoopt is. Normaal is dit enkel bedoeld voor de schachten van Solvay, maar een van de schachtentemmers heeft dit jaar de plaats van een mannelijke schacht ingenomen, zodat een van de meisjes met de penis van haar schachtentemmer moest roeien. Niemand is toen tussenbeide gekomen, om de jongeman op zijn plaats te wijzen. Pas toen ze achteraf aan het huilen was, zijn er mensen haar komen troosten. Mooie borsten Ook Ella, die al enkele jaren geleden gedoopt is, merkt dat er een mentaliteit van objectivering heerst in het kringleven van de VUB: “Het feit dat je ervoor moet zorgen dat je op TD altijd wel een vriendin in de buurt hebt waarnaar je kan vluchten als er weer eens een man ongevraagd tegen je aan begint te schuren zegt al veel.” Ze stoort zich ook aan de opmerkingen die jongens geregeld maken zoals dat je ‘geen reden moet hebben om te stressen voor je mondeling examen, want je geraakt er wel door als je een kort rokje aandoet’. Na haar doop zijn er ook jongens naar haar toe gekomen om haar te feliciteren met haar lichaam en haar mooie borsten (de facultaire doop bestaat uit een toneelstuk waarbij alle schachten naakt moeten optreden, nvdr). “Op dat moment voel je je niet meer gewaardeerd omwille van je persoonlijkheid of intelligentie, maar enkel om je lichaam. Ik voelde me echt walgelijk daarna. Ik denk niet dat die jongens beseffen hoe ze sommige meisjes zich laten voelen”, vertelt ze. Olivia heeft ook last gehad van opmerkingen op sociale media. Op de Confessions-pagina van de VUB (een Facebookpagina waar anoniem bekentenissen worden geplaatst, nvdr) is ze enorm gekleineerd geweest. Ze werd uitgescholden en kreeg verwijten naar haar hoofd geslingerd, omdat ze de reputatie van een slet had. “Wat ik toen wel enorm apprecieerde is dat heel veel mensen voor mij zijn opgekomen en me gesteund hebben. Hierdoor voelde ik me toch iets minder slecht. Na een tijd beginnen mensen je ook te kennen en merken ze dat er meer in je zit dan enkel de reputatie van ‘slet’. Al deze gebeurtenissen en die mentaliteit van objectivering hebben ertoe bijgedragen dat ik minder actief ben geworden in het kringleven. Ik wou vooral weg uit die negatieve omgeving”, vertelt Olivia nog. “Wel wist ik hierdoor meteen wie mijn echte vrienden waren, op wie ik kon steunen en uiteindelijk ben ik veel sterker uit de hele situatie gekomen.” Dopen Olivia, Ella en Laura zeggen geen spijt te hebben dat ze zich hebben laten dopen. “Het concept vind ik echt prima,” zegt Ella, “maar het is spijtig dat het soms zo seksistisch moet zijn.” Laura vertelt dat ze op haar doop voor de grap ‘verkracht moest worden’. “Ik was hier totaal niet mee akkoord, want verkrachting is niet om mee te lachen. Ik heb geprotesteerd tegen het bestuur maar ze dreigden dat ik hierdoor mijn klak niet zou krijgen. Uiteindelijk heb ik een compromis gesloten met de schachten die me voor de grap op het podium moesten verkrachten dat ze me niet gingen aanraken en dus heb ik het toch moeten doen.” Ook vertelt Laura dat ze een grote druk voelde om de strip mee te doen (in elke facultaire doop wordt er een scène verwerkt waarbij een beperkt aantal schachten een striptease uitvoeren. Er is zowel een mannen- als vrouwenstrip, nvdr). “Ik weet niet of ik me nog had laten dopen als ik had geweten wat er mij te wachten stond,” zegt ze. “Ik ben echt niet trots op de dingen die ik heb gedaan. Het voelt alsof ik een stuk van mijn waardigheid ben verloren.” Net zoals Ella, kreeg ook Laura na haar doop felicitaties over haar lichaam. “Ik voelde me toen echt slecht omdat ze zich enkel baseerden op mijn uiterlijk.” Olivia vindt het spijtig dat de dopen bijna een missverkiezing zijn geworden: “Op de doop moet je geil zijn en een mooi lichaam hebben, anders ben je een ‘vies wijf’. Het hele idee van de doop wordt hierdoor onderuit gehaald.” “Ik ben er als meisje ook schuldig aan” Natuurlijk worden hier enkel de extreme kanten van het studentenleven in dit artikel belicht en is het kringleven van de VUB niet meer doordrongen met grensoverschrijdend gedrag dan op andere universiteiten. Het kringleven is er vooral om plezier en vrienden te maken en zal dat ook altijd blijven. “Bij vele activiteiten waar je aan deelneemt als schacht is er geen verschil tussen wat de vrouwelijke of mannelijke schachten moeten doen. “De jongens moeten vaak zelfs meer drinken tijdens schachtenactiviteiten”, zegt Laura. Ella wil nog benadrukken dat er gewoon eens aandacht moet worden besteed aan de soms wat seksistische kant van het kringleven, omdat er niet bij wordt stilgestaan wat voor invloed sommige daden kunnen hebben op het zelfvertrouwen van meisjes. “Het lelijke aan heel die situatie is dat niemand deze mentaliteit in vraag stelt en omdat er zo’n mentaliteit heerst is het makkelijk om eraan mee te doen. Ik ben er, als meisje, zelf ook schuldig aan. Ik ben ook naar Miss Marleentje gaan kijken, ik ben ook naar de dopen gaan kijken en ook ik heb commentaar gegeven op de lichamen die passeerden”, vertelt Ella. “Toen dacht ik daar niet verder over na, omdat die ruimte ook niet gecreëerd werd. Het is voor iedereen de normaalste zaak van de wereld.” De namen die in het artikel gebruikt werden zijn fictief om de anonimiteit van de studenten te bewaren. De namen zijn bekend bij de redactie. Naar aanleiding van de terreuraanslagen van gisterenacht in Orlando schreef ondervoorzitter van JS VUB, Tiffany Van den Abeele, het volgende korte berichtje. Onze gedachten zijn bij de familie en vrienden van de slachtoffers #loveislove
------------------------------------------------------------------------------------------ "Gay Pride was not born out of the need to celebrate being gay, but for our right to exist without prosecution. So maybe instead of wondering why there isn’t a Straight Pride month or movement, straight people should be thankful they don’t need one." - unknown Last night, a man killed at least 50 men and women in a gay night club in Orlando. 53 people are injured. Apparently this is the worst mass shooting event in US history. June is Pride month, lgbt people were celebrating their sexuality and this one man just fucking killed 50 of us because "he got angry when he saw two men kissing". This is a pure hate crime. Love is not a crime. When I was at the zoo a few days ago, I heard some kids yell "homo, homo" to bully another child. Why do people hate us so much? Love is not a crime. I'm so fucking sad. And angry. And tired. Leave us the fuck alone. My heart is broken. Love is not a crime. Jongeren worden vandaag op meerdere vlakken gestraft door de ideologische keuzes van de regering-Michel en de regering-Bourgeois. De jongerenwerkloosheid in steden als Brussel en Antwerpen is torenhoog, maar de beloofde en dure jobgroei blijft uit. Bovendien staat het, nog voor we op de arbeidsmarkt terechtkomen, reeds vast dat we langer moeten werken voor een lager pensioen. Daarnaast is de woonbonus afgeschaft, de inschakelingsuitkering afgenomen, worden werkervaringsprojecten afgeschaft is de broodnodige onderwijshervorming afgevlakt en wordt het inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs verhoogd. Het is duidelijk: jongeren zijn de klos van ‘de kracht van verandering’. Wij zijn op dit moment degenen die de belastingontduikers financieren.- Jaro Verberck
Dure jobgroei valt tegenVorig jaar organiseerden we met Jongsocialisten VUB een debat over jongerenwerkloosheid. Het feit dat er vandaag meer dan 1 op 4 jongeren in Brussel zonder job zit, vonden we een te groot issue om zomaar te laten passeren. Ondanks dat er door deze regering een aantal goede maatregelen werden genomen, zoals de vermindering van de sociale bijdragen voor de doelgroep van jonge werknemers, wordt er nog te weinig gedaan. Jongeren die afstuderen, zeker die met een migratieafkomst, zullen het moeilijk hebben om een job te vinden. Vandaag zit 26% van de jongeren in Brussel zonder baan. Antwerpen, waar N-VA-voorzitter Bart De Wever de plak zwaait, stak Brussel onlangs voorbij: 27% van de afgestudeerde jeugd is er werkloos. Bart De Wever beloofde voor de verkiezingen van 2014 meer jobs en een daling van de lasten op arbeid om het probleem van de jongerenwerkloosheid aan te pakken. Het is nu juni 2016. Wat zien we? Van die daling van de lasten op arbeid is zeer weinig in huis gekomen. Over het aantal jobs die zouden worden gecreëerd, horen we constant tegenstrijdige berichten. De ene keer is het 60.000 jobs tegen 2021; en als het wordt berekend door het Planbureau zouden het er 45.000 zijn. Tegelijkertijd worden ook de kosten van deze jobcreatie niet meegerekend. Het zou de regering meer dan 6 miljard euro kosten om die 45.000 banen te creëren, waardoor er nog meer zal moeten worden bespaard. Langer werken voor een lager pensioenNog voor jongeren op de arbeidsmarkt terechtkomen, staat het reeds vast dat ze langer gaan moeten werken voor een lager pensioen. De vooruitzichten zijn somber en het pessimisme overheerst. In een onderzoek van socioloog Mark Elchardus uit 2013 zien we dat bijna 90% van de Belgische twintigers en dertigers vreest voor een daling van de werkgelegenheid, voor meer druk op de sociale zekerheid en voor lagere pensioenen. Zo’n 79% van diezelfde groep vreest dat men alsmaar langer zal moeten werken. Dat laatste is alvast uitgekomen. De wettelijke pensioensleeftijd werd door deze regering verhoogd naar 67 jaar. Niet omdat de vorige generaties potverteerders zijn geweest, wel omdat het beleid die keuze heeft gemaakt. Er bestaan nochtans alternatieven voor het financieringsvraagstuk van de toekomstige pensioenen: meer tewerkstelling, meer vraagstimulering en een alternatieve financiering van onze sociale zekerheid. Maar deze beleidsopties vinden geen gehoor bij de regering-Michel. Enkel langer werken is een optie. Mijn grootvader is op dit moment 67 jaar. Zijn rug en knieën gaan al jaren niet meer mee. Ik zie hem al geruime tijd niet meer in staat om elke ochtend vanuit Mechelen naar Brussel te sporen om daar te gaan werken. De waarheid is dat het niet noodzakelijk is om de (wettelijke) pensioensleeftijd op te trekken. Het is een louter ideologische keuze die de huidige regeringsploeg maakt. Sp.a stelde tijdens de verkiezingen van 2014 voor om ons pensioenstelsel op een andere manier te bekijken. Hun voorstel hield in dat iedereen een loopbaan van 42 jaar zou moeten doorlopen alvorens recht te hebben op een volledig pensioen. Dat zou ervoor zorgen dat iedereen even lang moet werken, wat transparanter en eerlijker is. Het werd trouwens berekend dat onze pensioenen betaalbaar zouden blijven als iedereen een loopbaan van 42 jaar zou doorlopen. Daar hangt natuurlijk ook aan vast dat de teller moet blijven doorlopen in geval van ziekte en/of indien men voor een kind moet zorgen en dat men daarvoor dus niet gestraft wordt. Jammer genoeg zien we veel hypocrisie bij de meerderheidspartijen. Meryame Kitir (sp.a) diende onlangs in de federale Kamer een amendement in om de pensioenleeftijd van parlementsleden gelijk te trekken met de pensioenvoorwaarden van werknemers. Dit werd door de voltallige meerderheid weggestemd onder het mom dat ‘dit niet de gepaste manier is en niet de gepaste omstandigheden zijn’. Om de pensioenleeftijd voor gewone werknemers drastisch te verhogen, waren de omstandigheden blijkbaar wel gunstig genoeg. Ondanks de verkiezingsbelofte van elke meerderheidspartij om de wettelijke pensioenleeftijd op 65 te houden. Woonbonus afgeschaftNiet alleen zullen we met zijn allen langer moeten werken, ook het ouderlijke huis verlaten zal een flink stuk duurder uitvallen nu de woonbonus is afgeschaft. Jonge gezinnen die een appartement of een huis willen kopen of bouwen, zullen veel dieper in de buidel moeten tasten met deze maatregel. Inschakelingsuitkering afgenomenTerwijl er vandaag een torenhoge jeugdwerkloosheid is, krijgen jongeren tegelijkertijd een klok opgelegd om een job te vinden. Binnen de drie jaar nog geen job gevonden? Sorry, maar dan krijg je ook geen inschakelingsuitkering meer. Deze maatregel werd door de liberalen naar voren geschoven en uitgevoerd onder de regering-Di Rupo. Jongsocialisten heeft zich steeds stevig verzet tegen deze maatregel. Ook Elio Di Rupo keerde onlangs op zijn stappen terug; hij verklaarde dat de beperking in de tijd van de inschakelingsuitkering een foute beslissing was. Jongeren zonder diploma zouden een prioriteit moeten zijn, maar ze worden dubbel gestraft. Ze hebben geen diploma en krijgen geen uitkering. Opnieuw is dit een ideologische keuze: we glijden steeds meer af naar een sociale verzekering met minder solidariteit; enkel wie bijgedragen heeft maakt kans. Als je de middelbare school trouwens verlaat zonder diploma en je bent jonger dan 21 jaar, krijg je helemaal géén inschakelingsuitkering. Jongeren zonder diploma zijn vandaag met voorsprong de zwakste groep in onze (universitair) diplomagerichte samenleving. Deze groep zou een prioriteit moeten zijn, maar deze jongeren worden dubbel gestraft. Ze hebben geen diploma en krijgen geen uitkering. Opnieuw is dit een ideologische keuze: we glijden steeds meer af naar een sociale verzekering met minder solidariteit; enkel wie bijgedragen heeft maakt kans. Werkervaringsprojecten afgeschaftMattias Diependaele (N-VA) roept in het Vlaams Parlement herhaaldelijk de oppositie en sp.a in het bijzonder toe dat ‘gratis niet bestaat’. Het is een erg selectief verwijt. Want tegelijkertijd zien we dat zijn partijgenoot en Vlaams minister van Werk en Economie Philippe Muyters de werkervaringsprojecten afschaft en ze vervangt door gratis stages. Deze werkervaringsprojecten waren nochtans een ideale opstap voor jonge werknemers om hen een eerste werkervaring te laten beleven, mét verloning. Maar die wordt dus naar de prullenmand verwezen. Gratis bestaat dan toch voor rechts. Zolang de werkgevers ervan kunnen genieten, althans, in de vorm van gratis arbeidskrachten. Ze noemen dit ook wel eens ‘uitbuiting’. Onderwijshervorming afgevlaktOnder de vorige Vlaamse regering-Peeters II werden er hervormingen aangekondigd in het onderwijs. Die zijn broodnodig: de huidige watervalstructuur heef lange tijd goed gewerkt en zorgde er voor dat ons onderwijs werd aangeschreven als één van de beste van Europa, maar vandaag blinkt ons huidige ASO-TSOBSO-systeem vooral uit in elitarisme. Het is een systeem waarin neergekeken wordt op iedereen die een lagere opleiding volgt. Het onderwijsakkoord van de vorige legislatuur, waar de huidige regeringspartijen CD&V en de N-VA deel van uitmaakten, was een goede oplossing om ons onderwijs terug concurrentieel te maken met andere EU-landen. Het gaf elke student de kans om zijn of haar interesses te volgen. In plaats van af te vloeien naar een ‘lagere’ richting zouden slechter presterende leerlingen meer ondersteund en specifieker begeleid worden. De recent aangekondigde onderwijshervorming is slechts een eerste stap naar een échte hervorming. Het is jammer om vast te stellen dat de ASO-TSO-BSO-schotten mogen worden behouden. Op deze manier bestendigt de Vlaamse regering het elitaire karakter van de ASO-richting door scholen de optie te bieden zich enkel toe te spitsen op de voorbereiding naar hoger onderwijs. Van een eliteschool gesproken. Een echte onderwijshervorming is nochtans broodnodig nu we gezien hebben dat zelfs de partij van minister van Onderwijs Hilde Crevits, de CD&V, het woord ‘geletterdheid’ niet eens correct kan spellen. Dit is een gemiste kans. Vooral de schoolverlaters zonder startkwalificatie zijn de klos. De Vlaamse regering slaagt er niet in de ongekwalificeerde uitstroom significant terug te dringen en lijkt daar niets aan te willen doen Inschrijvingsgeld verhoogd Niet alleen komt de grote onderwijshervorming er niet, de minister van Onderwijs Hilde Crevits verhoogde ook in één klap het inschrijvingsgeld voor het hoger onderwijs met 270 euro. De universiteiten, die geplaagd worden door een waanzinnige besparingsideologie, moeten het nu met nog minder middelen stellen. De rectoren moeten al jaren creatief omspringen met de beperkte middelen. Zo moest Paul De Knop, de vorige rector van de VUB, obligaties uitschrijven om de koten van de VUB te moderniseren. Met alleen overheidsgeld zou dit niet kunnen. Het is een fout signaal dat universiteiten privaat geld moeten aanschrijven om te kunnen blijven draaien. Zo komt het Vrij Onderzoek in gevaar. Dat mogen we nooit laten gebeuren. Jongeren financieren belastingontduikers Het valt te betreuren dat de regeringen-Michel en -Bourgeois de keuze maken om jongeren niet te ondersteunen. Ze doen in feite zelfs meer dan dat. Ze ontnemen de kansen om werkervaring op te doen, geven geen enkel perspectief op beterschap en vallen ons persoonlijk aan door het inschrijvingsgeld te verhogen. Tegelijkertijd krijgen we te horen dat er miljarden Belgische euro’s in Luxemburg, Zwitserland en Panama staan, maar dat daar niet aan geraakt wordt. In de plaats besparen ze op onderwijs en op jongeren. Wij zijn op dit moment degenen die de belastingontduikers financieren. Wij zijn degenen die gestraft worden door ideologische keuzes die deze regering maakt. De Belgische jeugd is kwaad op dit beleid. En gelijk hebben ze. Bron: http://jongsocialisten.be/standpunt/jongeren-gestraft-door-ideologische-keuzes |
AuteurAf en toe worden hier losse gedachten gepost die mijmeren, of opiniestukken, die zijn alvast gestructureerder. Archieven
Oktober 2017
Categorieën |