Volgens de journalistieke berichtgeving tegenwoordig zijn we een haar verwijderd van het einde van de wereld. Ik denk maar aan Noord-Korea, de Verenigde Staten en hun mediageile president, de oorlog in Syrië, Rusland, ebola, de IS-dreiging, de dreiging in eigen land, radicalisering, populisme, verrechtsing van Europa…
Miljaar, als ik al deze berichtgeving mag geloven kan ik mijn huis niet meer uit of een Aziatische hoornaar valt me aan en steekt recht in mijn oog om daarna aangevallen te worden door IS-militanten met een Trumpmasker terwijl een bankier mijn portemonnee steelt. De éénzijdig negatieve berichtgeving gaat tegenwoordig zelfs zo ver dat speciale nieuwswebsites worden opgestart met enkel positief nieuws. Zelfs kranten als The Telegraph en The Mirror zijn al mee op de goednieuwsboot gesprongen en hebben een sectie op hun website voorbehouden voor goed nieuws. Dit toont voor mij al duidelijk aan dat er echt nood is aan positief nieuws, kranten eren tenslotte het eeuwenoude principe van economie namelijk vraag en aanbod. En ik zie de vraag alsook het aanbod in de toekomst alleen maar toenemen. Dit is trouwens geen kritiek op de media alleen, meerdere mechanismen zijn voor deze negatieve stroom verantwoordelijk zoals globalisering of kijk- en leescijfers moeten halen om rendabel te blijven. De media móét trouwens verslag doen over wat er gebeurt in de wereld. Maar de waarheid blijft dat dagelijkse lezers onvermijdelijk een berg aan negatief nieuws door hun strot geduwd krijgen. Vanzelfsprekend leidt dit dan tot frustratie, angst, woede, of net het tegenovergestelde: apathie. Volgens mij leidt dit mee tot polarisatie van onze samenleving. Polarisatie. Samen met Trump en moslims het nieuwe woord om elke persoon met een mening te laten chargeren als een stier op een rode lap. Maar laat me eerst mijn betoog doen voor u de rook uit uw neusgaten laat ontsnappen. Ik heb het gevoel dat we in een vicieuze cirkel zitten, aan de ene kant heb je politici en media die ononderbroken verkondigen dat we in een gepolariseerde samenleving leven of standpunten moeten innemen tegen. Het is wij tegen zij. Of het nu Vlamen tegen Walen is, vlaams-nationalisten tegen socialisten of atheïsten tegen moslims. Altijd is er een wij-zij verhaal en altijd zijn er mensen die dat artikel lezen en hun mening daarover uiten. Die mening krijgt natuurlijk weer een tegenantwoord en voilà, de voorspelling is vervuld! Het gaat tenslotte niet om realiteit maar om perceptie, dankzij de perceptie zal het wel realiteit worden. Tadaaaa, missie geslaagd. Selffulfilling prophecy noemen ze dat binnen de sociologie, iets wat initieel niet perse waar was wordt waar door het geloof dat eraan gehecht wordt. Elke dag opnieuw zijn er tegenstellingen die uitgevochten worden op de sociale media dankzij de traditionele media. En elke dag opnieuw lezen mensen die tegenstellingen, tot op het moment dat die tegenstelling waar wordt. Dat eigenste moment is een moment dat ik zelf wens te vermijden. Wanneer ik mijn slaap ervoor begin te laten vanuit angst of verdriet, of die gefrustreerde otter binnenin mij voel spartelen bij het lezen van een commentaar, sluit ik mij af. Tv uit, laptop uit en geen nieuwssites meer bezoeken met de smartphone. Ik wandel buiten en ik zie dat de zon nog steeds schijnt en de mensen nog steeds vriendelijk zijn, ik zie geen ontploft Brussel voor mij of moslims en christenen mekaar te lijf gaan in mijn straat. Het leven kabbelt prachtig verder. Ik groet mijn voorbijgangers en vergeet meteen alle negatieve berichtgeving om erna ‘s nachts te dromen over een wereld waarin iedereen elkaars handen vasthoudt en Kumbaya zingt. Ik kan dit, maar journalisten die van nieuws hun broodwinning hebben gemaakt niet. Ik ga, vanuit mijn weloverwogen naïviteit, er even van uit dat alle journalisten geloven in wat ze berichten. Dat ze niet altijd van een mug een olifant maken en dat ze niet elk onderwerp eindeloos uitmelken tot de koe neervalt van uitdroging. Mogelijke gewetenskwesties terzijde trouwens, maar dan stel ik me de vraag: “hoe kunnen jullie in godsnaam nog slapen ’s nachts?”
0 Reacties
|
AuteurAf en toe worden hier losse gedachten gepost die mijmeren, of opiniestukken, die zijn alvast gestructureerder. Archieven
Oktober 2017
Categorieën |