Internationale dag van de rechten van de vrouwen, een verhaal over gewonnen en te winnen rechten3/8/2017 Vandaag was een dag van feest, maar ook eentje van rouwen. Feest omdat we sinds de invoering van het vrouwelijk stemrecht in België, in 1948 (!) al een grote sprong voorwaarts hebben gemaakt, dankzij de voorvechters voor gelijkheid van man en vrouw. Zo hebben we vandaag de dag toegang tot de arbeidsmarkt, gelijke toegang tot onderwijs, stemrecht, mogen we dragen wat we willen. En als een vriend belt om mee iets te gaan drinken kunnen we gewoon gaan, zonder de toestemming van een man te vragen. We mogen met de auto rijden en kunnen klacht indienen wanneer onze partner ons slaat. Er is veel reden om te feesten want het hierbovengenoemde was vroeger verre van vanzelfsprekend.
Maar vandaag was ook een dag van rouwen. Rouwen omdat er zelfs in België nog verschillen zijn tussen man en vrouw. En soms zijn dat zo'n kleine verschillen waarmee je bent opgegroeid dat je ze niet merkt of er niet bij nadenkt. Ik denk maar aan de familiezondagen waar, na het eten, alleen de vrouwen de tafel afruimen terwijl de mannen met de voeten omhoog in de zetel zitten. Of de mama die ervoor kiest om halftijds thuis te blijven om voldoende voor de kinderen te zorgen terwijl ze stiekem zelf ook hoopte om carrière te maken. Het meisje dat liever houtbewerking studeerde, maar uiteindelijk toch koos voor verzorging 'omdat dat toch beter bij een vrouw past'. Ook duidelijkere verschillen zijn nog steeds merkbaar zoals de aanhoudende loonkloof of de ondervertegenwoordiging van vrouwen in topposities. En dit is West-Europa, dit is België, wij als vrouwen hebben het hier goed. In India is verkrachting en geweld tegen vrouwen schering en inslag. In Saudi-Arabië hebben vrouwen zo goed als geen rechten en in Rusland word je sinds kort niet meer strafrechterlijk vervolgd als man indien je je vrouw slaat. Feminisme staat voor gelijkheid tussen man en vrouw. Gelijkheid van keuzes en kansen. Geen excuus om mannen te demoniseren, geen excuus om mannen te haten. Feminisme is een samenwerkingsproject, met een inclusief karakter, we gaan er allemaal op vooruit met gelijkheid tussen geslachten. De vrouwendag is voor mij vooral een dag van reflectie en dus dacht ik aan de vrouwen die geen toegang kregen tot onderwijs gewoonweg omdat ze vrouw waren. Vandaag dacht ik aan de geboren meisjes die achtergelaten werden omdat ze een meisje waren en geen jongen. Vandaag dacht ik aan de meisjes die stiekem houtbewerking willen studeren. Ik ben dankbaar voor een dag als vandaag. Tegelijkertijd vind ik het ook spijtig dat dit nodig is om de aandacht te vestigen op vrouwenrechten. Ik hoor en lees vaak dat feminisme aanstellerij en hysterisch gedrag is. "Vrouwen hebben toch dezelfde rechten en dezelfde vrije keuzes als mannen, toch?" is vaak het argument. Maar die zien het volledige plaatje niet, en eerlijk gezegd ontkennen ze met zo een uitspraken het leed van miljoenen vrouwen. De sufragettes draaien zich om in hun graf bij zo'n uitspraken. Er moet wel enorm veel beweging zijn op die kerkhoven dezer dagen, spijtig genoeg niet de plaats waar dat nog iets uitmaakt. Izaskun Lismont
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurAf en toe worden hier losse gedachten gepost die mijmeren, of opiniestukken, die zijn alvast gestructureerder. Archieven
Oktober 2017
Categorieƫn |